Św. Jozafat Kuncewicz

(1580 - 1623)

Męczennik za jedność Kościoła, patron Rusi, bazylianin.

Urodził się we Włodzimierzu Wołyńskim w prawosławnej rodzinie mieszczańskiej, jako poddany króla polskiego. Po wstąpieniu w 1604 roku do zakonu bazylianów unickiech przybrał imię Jozafat. Studiował teologię w Adademii Wileńskiej i w 1609 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Był niezwykłe gorliwym duszpasterzem zaangażowanym także w sprawy unii Brzeskiej - idei zjednoczenia prawosławia z Rzymem. Mimo młodego wieku został przełożonym klasztoru w Biteniu, a w 1613 r. archimandrytą u św. Trójcy w Wilnie. Pięć lat później otrzymał godność arcybiskupa, ordynariusza połockiego, diecezji, do której należala prawie cała Białoruś. Był znakomitym kaznodzieją i bogobojnym kapłanem, niestrudzenie broniącym prymatu Stolicy Piotrowej. Został zamordowany przez schizmatyków w Witebsku i utopiony w Dźwinie. Przy grobie Jozafata dokonywały się liczne cuda i znaki nawrócenia wśród zagorzałych przeciwników unii Brzeskiej.

Beatyfikowany w 1642 roku przez papieża Urbana VIII, a kanonizowany w 1867 roku przez Piusa IX. Była to pierwsza kanonizacja świętego obrządku wschodniego. W 1882 r. Leon XIII rozszerzył święto św. Jozafata na cały Kościół. Ukryte przez władze carskie relikwie odnaleziono dopiero w 1916 roku w Białej Podlasiej, skąd przewieziono je do Wiednia. Od 1949 r. znajdują się w Bazylice św. Piotra w Rzymie. Święto patronalne przypada 14 listopada.

  1. Źródło:
    • LITANIA NARODU POLSKIEGO. Ilustrowany leksykon polskich, świętych, błogosławionych i sług Bożych w opracowaniu Gabriela Turowskiego

  2. Święty Jozafat w Internecie: