Nieszpory za zmarłych

(połączone ze Mszą Świętą)

Hymn śpiewany jest jako pieśń na wejście:
Chrystus zmartwychwstał jest

Kapłan pozdrawia wiernych, wprowadza do liturgii
i odczytuje imiona zmarłych, za których sprawowana jest Msza Święta.
Następnie wszyscy siadają i śpiewają trzy psalmy:

Psalm 110

Rzekł Pan do Pana mego łaskawym *
swym głosem siądź mi przy boku prawym.
        Aż Twoje wszystkie zuchwałe wrogi *
        dam za podnóżek pod Twoje nogi.
Berło Twej mocy wydam z Syjonu, *
świat cały padnie u Twego tronu.
        A Ty używać będziesz praw swoich, *
        wśród nieprzyjaciół panując Twoich.
Skoro rozpoczniesz Twe panowanie, *
przy Tobie lud Twój w jasności stanie;
        Nim jeszcze zorzy świecić kazałem, *
        Ciebie z wnętrzności Moich wydałem.
Pan to poprzysiągł, Jego zaś mowa *
danego nigdy nie cofnie słowa.
        Ty jesteś Kapłan do końca wieka, *
        według obrządku Melchizedeka.
Przy Twej prawicy Pan jest nad pany, *
w dzień gniewu swego zetrze tyrany.
        Sąd swój rozciągnie po całym świecie *
        i nieposłuszne narody zgniecie.
Pyszną na ziemi głowę poniży, *
która Mu Jego chwały ubliży.
        Z mętnej po drodze pić będzie rzeki, *
        dlatego głowę wzniesie na wieki.
Chwała bądź Bogu w Trójcy jedynemu, *
Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu.
        Jak od początku była, tak i ninie, *
        i na wiek wieków niechaj zawsze słynie.

Psalm 111

Całym Cię sercem chwalić będę, Panie, *
gdzie rada mędrców, gdzie cały zbór stanie.
        Wielkość niezmierna dzieł Boga Jakuba, *
        którymi władnie jak Mu się podoba.
Co pocznie, wszystko pełne jest zacności, *
pełne uwielbień, wiek sprawiedliwości.
        Jego nie przetrwa żaden, a na ziemi *
        wieczną pamiątkę sprawi cudy swymi.
Pan dobrotliwy, Pan to miłosierny, *
karmi i hojnie bogaci lud wierny.
        Stateczny w słowie, co raz postanowił *
        wiecznymi czasy tego nie odmówił.
Moc swą okazał, gdy wygnał pogany, *
a ten kraj synom Izraela dany.
        Sprawy rąk Jego prawdą miarkowane, *
        a zaś słusznością prawa prostowane.
Te się na wieki żadnych lat nie boją, *
bo na słuszności i na prawdzie stoją.
        Pan sługi swoje z niewoli wybawił *
        i dla nich wieczny testament zostawił
Imię ma straszne i pełne świętości, *
a bojaźń Boża początkiem mądrości.
        Ci, co z niej biorą wzór życia na ziemi, *
        będą od wszystkich wiecznie chwalonymi.
Chwała bądź Bogu w Trójcy jedynemu, *
Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu.
        Jak od początku była, tak i ninie, *
        i na wiek wieków niechaj zawsze słynie.

Psalm 112

Szczęśliwy i nie zna kaźni,  *   kto w Pańskiej żyje bojaźni.
        Najmilsza Jemu jest droga  *   iść według przykazań Boga.
Krew jego zacna na ziemi *   porówna zawżdy z możnymi.
        Ród się cnotliwych rozpleni *   i będą błogosławieni.
Dom jego będzie obfity *   w zbiory i trwałe zaszczyty.
        A cześć poczciwego człeka *   pójdzie od wieka do wieka.
Niechaj noc zaćmi mgły swymi, *   światło jest nad cnotliwymi.
        Zawsze im Pan jest życzliwy, *   litosny i sprawiedliwy.
Człek miły, pełen wesela, *   gdy drugim z swego udziela.
        W słowie się swoim tak rządzi, *   że co wyrzecze, nie zbłądzi.
Ludzka pamęć jego sprawy *   uwieczni: Był to mąż prawy!
        I zły go język nie trwoży, *   bezpieczny w nadziei Bożej.
Stateczność jego cnej duszy *   żadną się rzeczą nie wzruszy.
        Wydoła złej chwili snadnie, *   aż nieprzyjaciel upadnie.
Rozsypał swoje szczodroty *   na wdowy, biedne sieroty.
        Przeto uczynnością słynie *   i chwała jego nie zginie.
Zły na to patrząc, boleje, *   zgrzyta, z zazdrości sinieje.
        Taki, co w głowie uradzi, *   do skutku nie doprowadzi.
Chwała Ojcu i Synowi, *   oraz Świętemu Duchowi.
        Jak na początku, tak ninie, *   i na wieki niechaj słynie.

Magnificat (Kantyk NMP)
Na dziękczynienie po Komunii Świętej

Uwielbiaj duszo moja, sławę Pana mego, *
Chwal Boga Stworzyciela, tak bardzo dobrego,
          Bóg mój, zbawienie moje, jedyna otucha,  *
          Bóg mój rozkoszą serca i weselem ducha.
Bo mile przyjąć raczył swej sługi pokorę,  *
łaskawym okiem wejrzał na Dawida córę. 
          Przeto wszystkie narody co ziemię osiędą,  *
          odtąd błogosławioną mnie nazywać będą.
Bo wielkimi darami uczczonam od Tego,  *
którego moc przedziwna, święte imię Jego. 
          Którzy się Pana boją, szczęśliwi na wieki,  *
          bo z nimi miłosierdzie z rodu w ród daleki.
Na cały świat pokazał moc swych ramion świętych,  *
rozproszył dumne myśli głów pychą nadętych. 
          Wyniosłych złożył z tronu, znikczemnił wielmożne,  *
          wywyższył, uwielmożnił w pokorę zamożne.
Głodnych nasycił hojnie i w dobra spanoszył,  *
bogaczów z torbą puścił i nędznie rozproszył. 
          Przyjął do łaski sługę Izraela cnego, *
          wspomniał nań, użyczył mu miłosierdzia swego. 
Wypełnił, co był przyrzekł niegdyś ojcom naszym,  *
Abrahamowi z potomstwem jego, wiecznym czasem.
          Wszyscy śpiewajmy Bogu w Trójcy Jedynemu,  *
          Chwała Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu. 
Jak była na początku, tak zawsze niech będzie *
teraz i na wiek wieków niechaj zawsze słynie wszędzie.

Salve Regina
Na zakończenie Mszy Świętej śpiewa się antyfonę do Najświętszej Maryi Panny: