św. Melchior Grodziecki
(1584-1619)
Mędzennik z Koszyc, jezuita.
Pochodził z polskiego, szlacheckiego rodu herbu Radwan, osiadłego na Śląsku Cieszyńskim. Studiował w wiedeńskim kolegium oo. jezuitów. W 1603 roku wstąpił do nowicjatu jezuickiego w Brnie i po dwu latach złożył śluby zakonne. W 1614 r. otrzymał święcenia kapłańskie i powierzono mu pracę kaznodziei w Pradze. Był kapłanem cichym i ofiarnym. Po usunięciu z Pragi jezuitów przez czeskiech powstańców walczących jednocześnie przeciwko katolicyzmowi o. Melchior udał się do Brna, a następnie do Homonny. Stamtąd wysłano go do Koszyc, razem ze współbratem o. Stefanem Pongraczem z Siedmiogrodu, na stanowisko kapelanów wojskowych. Do pracy duszpasterskiej wśród żołnierzy dołączył jezuita chorwacki Marek Kriż.
5 września 1619 roku wojska Jerzego Rakoczego wkroczyły do Koszyc i
aresztowały ojców Melchiora, Stefana i Marka. Podczas strasznych
tortur żądali od nich zaparcia się wiary. Zginęli 7 września 1619
roku. Ich relikwie spoczywają od 1636 r. w kościele Trójcy Świętej w
Trnawie. Pius X beatyfikował męczenników w 1905 roku, a Jan Paweł II 2
lipca 1995 roku dokonał kanonizacji. Święto patronalne przypada 7
września.
- Źródło:
LITANIA NARODU POLSKIEGO. Ilustrowany leksykon polskich, świętych, błogosławionych i sług Bożych w opracowaniu Gabriela Turowskiego - Święty Melchior w Internecie: