Święto Ofiarowania Pańskiego

2 luty

Luty 2014 Ni Po Wt Sr Cz Pt So             1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Święto Ofiarowania Pana Jezusa obchodzono bardzo uroczyście już w IV wieku na Wschodzie, nawet z procesją (Eteria), jako święto Pańskie pod nazwą "Spotkania" (z Symeonem i Anną). W VI wieku święto to przyjęli Grecy pod nazwą "Hypapante". na treść święta składa się relacja św. Łukasza o ofiarowaniu Dzieciątka Jezus w świątyni jerozolimskiej, zgodnie z wymogami prawa (Wj 13,2). Centralną postacią tego wydarzenia jest Chrystus. Poźniej pojawiła się nazwa "Oczyszczenie Maryi" i stała się ona powodem nieporozumienia: święto Pańskie czy Maryjne? Ludowa nazwa "Matki Bożej Gromnicznej" nie zawiera nic istotnego dla święta. Wywodzi się ona ze zwyczaju poświęcania w tym dniu świec zwanych gromnicami. Procesja z zapalonymi gromicami może tkwić korzeniami w rzymsko-pogańskiej procesji pokutnej, zwanej amburbale (co pięć lat obchodzono dookoła Rzym ze zwierzęciem ofiarnym), która odbywała się w lutym. Zwyczaj zaś zanoszenia do domu zapalonych gromnic rozwijął się od VIII do X wieku. Nawiązuje on do kantyku Symeona, wysławiającego Jezusa jako świątłość na oświecenie pogan (Łk 2,32).

W Polsce Ofiarowanie Pańskie było świętem nakazanym. Zawsze miało charakter uroczysty i cieszyło się wielką sympatią u wiernych, co nadal pozostało. Niegdyś wracano do domu z zapaloną gromnicą, co dziś można jeszcze obserwować tak na wsi, jak i w miastach. Kiedyś gospodarz po powrocie z kościoła błogosławił zapaloną gromnicą swoje pole, całe obejście i zwierzęta w stajni. Potem kopciem robił znak krzyża nad drzwiami i oknami domu oraz na głównej belce stropu izbowego (bierzmo). Tradycyjnie gromnice przechowuje się nad obrazami Świętych. Z zapaloną gromnicą wychodzi się naprzeciw kapłanowi niosącemu Najświętszy Sakrament do chorego. W chwili śmierci daje się ją konającemu do ręki. W czasie burzy i gromów stawia się tradycyjnie zapaloną gromnicę w oknie lub przed obrazem Najświętszej Maryi Panny, a gdy w pobliżu wybucha pożar, wynosi się ją przed dom, modląc się o oddalenie niebezpieczeństwa. Matkę Bożą Gromniczną od dawna uważano za opiekunkę zagród i ludzi, chroniącą ich przed napadami wilków.

Źródło: Ks. Tarsycjusz Sinka C.M. - Zarys Liturgiki