Adwent

Adwent jest okresem rozpoczynającym Rok Liturgiczny. Jest to okres przygotowawczy, poprzedzający świętowanie tajemnic Bożego Narodzenia. Rozpoczyna się pierwszymi nieszporami pierwszej niedzieli Adwentu. Jest to niedziela najbliższa daty 30 listopada. Może więc przypadać na dni od 27 listopada do 3 grudnia. Adwent trwa do pierwszych nieszporów Bożego Narodzenia (kończy się więc wieczorem 24 grudnia).

"Adwent posiada podwójny charakter: jest bowiem czasem przygotowania na uroczystość Bożego Narodzenia, w czasie którego wspomina się pierwsze przyjście Chrystusa -- i jednocześnie czasem, w którym przez to wspomnienie skierowuje się myśl na oczekiwanie drugiego przyjścia Chrystusa na końcu wieków. Te dwie racje ukazują okres Adwentu jako czas pobożnego i radosnego oczekiwania"
(z wprowadzenia do nowego kalendarza liturgicznego).

Te dwie idee adwentowe: narodzenie Chrystusa i wyczekiwanie drugiego przyjścia, podzieliły Adwent na dwie części, a dzień 17 grudnia stanowi granicę tego podziału. Pierwsza część Adwentu akcentuje oczekiwanie na drugie przyjście Chrystusa w dniu ostatecznym, druga natomiast, jest przygotowaniem wiernych na spotkanie z Chrystusem przy żłóbku. Podział ten widoczny jest w tekstach liturgicznych, tak w modlitwach jak i w czytaniach biblijnych.

Od IX wieku dla drugiej części Adwentu charakterystyczne były tzw. antyfony "O", lub antiphonae maiores - każda z nich zaczynała się od litery "O": O Sapientia, O Adonai, O Radix Jesse, O Clavis David, O Oriens, O Rex gentium, O Emmanuel. Antyfony te w tłumaczeniu polskim stanowią siedem kolejnych zwrotek pieśni "Mądrości, która z ust Bożych wypływasz" Treść ich obrazuje tęsknotę szlachetnych Izraelitów za wyczekiwanym Mesjaszem. Stosowane one były pierwotnie jako antyfony do Magnificat w nieszporach brewiarzowych. W odnowionej liturgii mają swoje tradycyjne miejsce. Ponadto zostały one włączone do Mszy św. jako wersety w Alleluja przed Ewangelią w dniach 17-23 grudnia.

Jako czas przygotowawczy do obchodów tajemnic Bożego Narodzenia, Adwent najwcześniej pojawił się w Galii, w IV wieku, za przykładem chrześcijańskiego Wschodu i trwał trzy tygodnie. Miał tam charakter pokutny. Rzym przyjął i wprowadził Adwent do obchodów liturgicznych dopiero w VI wieku. W Rzymie Adwent trwał początkowo tylko dwa tygodnie i miał charakter liturgicznego przygotowania do uroczystości Bożego Narodzenia. Do czterech tygodni Adwent przedłużono za czasów papieża Grzegorza Wielkiego (†604 r.).

Chociaż w Adwencie używa się szat liturgicznych koloru fioletowego, to jednak nigdy nie rozumiano tego czasu jako pokutnego w takim znaczeniu, jak to ma miejsce we Wielkim Poście. Nigdy też w Adwencie nie zaniechano śpiewu "Alleluja".

Źródło:
Ks. Tarsycjusz Sinka C.M. "Zarys Liturgiki"